Maak kennis met Jonas!

Sinds gister hebben we er een nieuwe reisgenoot bij: Jonas. Hij is 12 jaar oud, heeft wat tekenen van ouderdom en heeft al heel wat meer van Australië gezien dan wij. Maar is een perfecte toevoeging! We zijn dankbaar en blij met Jonas, maar hij heeft ons veel stress bezorgd. Laten we bij het begin beginnen.

Afgelopen woensdag gingen we naar de camper verkoper om te kijken naar een campertje. Tijdens het ontbijt kwamen we erachter dat het geen 5 maar 50 minuten lopen was. We waren erg optimistisch en dachten: terug kunnen we toch met onze eigen camper gaan rijden. Dus gingen we vol goede moed, in stevige looppas, door de regen naar de camper zaak.

Daar aangekomen waren er niet zoveel campers te koop als gedacht. Welgeteld 2. Een hele kleine of een hele grote. De kleine viel meteen al af. Er zat een mega lelijke en grote sticker van een draak op en was te klein om prettig in te leven met zn 2en. De grote was mooi, maar iets te duur. Onze Hollandse aard eer aangedaan en er 4000 dollar afgepingeld. De deal was gesloten!

Alleen.. konden we hem niet gelijk meenemen. Hij moest nog worden schoongemaakt, de campingspullen moesten nog aangevuld worden en hij moest op Jor dr naam gezet worden. Ook moesten we geld van onze Nederlandse rekening overmaken naar de Australische. Anders moesten we 500 dollar extra betalen. Dus wandelden we s middags weer 50 min terug, dit keer lekker in het zonnetje. Bij ons hutje aangekomen gelijk geld overgeboekt. De ene helft stond er gelijk s avonds op, de andere helft zou de volgende dag komen. Ook ons limiet verhoogd van de bankpassen, zodat we al het geld in 1x konden gaan dokken.

De volgende dag begon weer met een wandeling van 50 min. De andere helft van het geld was nog niet aangekomen op onze rekening, maar dat kon elk moment komen. Aangekomen bij de camperzaak werd ons verteld dat we eerst het volledige bedrag moesten betalen voordat we de camper mee mochten nemen. We moesten voor half 3 met al het geld terug komen of anders wachten tot de volgende dag. Hier hadden we geen zin in. We hadden al onze spullen al ingepakt en een overnachting geboekt voor een campingplaats. Li was optimistisch gestemd want het duurde nog 4 uur voordat het half 3 was. Jor was minder optimistisch want dan kon het alleen maar meevallen.

Terwijl we aan het wachten waren op ons geld gingen we alvast spullen kopen voor in de camper. In de winkel ziet Li opeens een mailtje binnenkomen van TransferWise dat het geld met 50 min binnen zou komen. Wij alle spullen uit ons karretje weer terug gelegd. Daar gingen we natuurlijk niet mee sjouwen. Onderweg naar de camperzaak kregen we een nieuw mailtje binnen. Hierin stond dat het geld naar de Australische bank was verstuurd, hier sloeg dus die 50 minuten op. Maar het kon 3 uur duren voordat de bank het op onze bankrekening zou zetten. Aii.. dan zou het pas rond 16 uur op onze rekening staan. We besloten om naar de bank te lopen om te vragen of ze het proces konden versnellen. Helaas konden ze daar niks voor ons betekenen.

Ontmoedigd zakten we neer op de stoep. Wat gingen we nu doen? We hadden de helft van het bedrag op onze Australische bankrekening staan, de andere helft zweefde nog in de lucht en konden we dus niet bijkomen. Geld uit de muur trekken was maximaal 500 euro per dag, dus daarmee zouden we het ook niet redden. Onze laatste optie was de andere helft betalen met de Nederlandse creditcard. Dan moesten we over dat bedrag een toeslag betalen. Dit betekende 150 euro extra. Dat wilden we liever niet.

Na lang wikken en wegen besloten we om naar de camperzaak te lopen en al het papierwerk eerst te gaan doen. Om dan als allerlaatst te gaan betalen en hopen dat het geld ondertussen gearriveerd was. Mocht het er nog niet zijn, zouden we toch betalen met de Nederlandse creditcard. 5 voor half 3 stonden we weer op de stoep. Ze vonden ons plan prima en we mochten tot 16 uur wachten met betalen. Om half 4 was het papierwerk gedaan en gingen we met Jonas in het zicht wachten op ons geld.

Om 16u hadden we nog steeds het geld niet. We hadden geen zin om de volgende dag weer daarheen te moeten gaan en een overnachting te boeken. Dus besloten we met de Nederlandse creditcard te gaan betalen. Pincode ingetoetst en pieeep geweigerd. Limiet overschreden. We hadden alleen van de Australische bankpassen het limiet verhoogd. Alsnog niet gelukt. Om half 5 gingen we zonder Jonas weg. We belden onze roomies of ze ons op wilden halen, want we hadden geen zin om nog 50 minuten te gaan lopen. We hadden al 8km gelopen en ruim 12.000 stappen gezet.

Terwijl we zaten te wachten keek Jor nog 1x op dr rekening. We hadden er tenslotte al zo vaak op gekeken. En tadaaa daar stond het hele bedrag. Het stond er echt! We zijn full speed terug gerend naar de camperzaak, maar die bleek al dicht te zitten. Toen gingen we maar kloppen en roepen en gelukkig kwam de medewerker via de garage nog naar buiten. Speciaal voor ons ging het hek weer open en mochten we binnen komen voor de afronding. Gauw het laatste papier ingevuld. En daar was dan het moment: de betaling van Jonas. Pinpas erin, pincode, pieeep geweigerd! Limiet overschreden. Nee! Alsnog naar huis zonder Jonas.. Onze laatste hoop was gevestigd op Li dr bankrekening. Haar geld zou 2 uur later binnen komen. Maar toch maar even kijken voor de zekerheid. En ja hoor het geld was er! Li heeft gauw de laatste dollartjes neer gelegd. En toen konden we eindelijk naar huis met Jonas. We waren dolgelukkig!!

Weer terug naar de winkel gegaan, maar deze keer met Jonas. Als eerste de spullen weer uit de schappen geplukt en eten gehaald voor s avonds. Daarna naar de camping gereden om Jonas helemaal in te gaan richten. Zo werd het echt ons eigen hutje. 

Vanochtend boodschappen gedaan en de eerste echte rit achter de rug. Jonas heeft zich goed gedragen. Het links rijden gaat goed. Alleen rijden we soms teveel naar links in plaats van het midden van onze weghelft. En hebben we soms de ruitenwissers in plaats van het knipperlicht te pakken. Ook is het knipperlicht ondersteboven. Hij moet naar boven voor links en naar beneden voor rechts, dus af en toe hebben we alle kanten gehad voordat het helemaal klopt. Verder rijd het prima. Jonas is een automaat, dus daar hebben we heel veel mazzel mee. 

Nog een laatste weetje: we hebben vandaag kangoeroe's gespot! :)