Het Sydney mee, o toch wel!

Hallo luitjes, we leven nog! We hebben jullie weer veel te vertellen! 

We hebben ons doel bereikt en waren voor Kerst in Sydney! Geen vuur te zien, geen vuiltje aan de lucht hier. Wel af en toe een verdwaalde chinees met een mondkapje. Onderweg naar Sydney hebben we uiteraard verschillende dingen beleefd! 

We hebben op een fantastische camping aan de zee gestaan, met heel veel kangoeroe's rond Jonas en een slang! Wel lollig om kangoeroe's van zo dichtbij te zien. Als ze grazen leunen ze op hun staart als een soort 5e poot. En als ze gaan springen maken ze zich helemaal lang en jumpen weg. 

Ook hebben we 2x surfboards gehuurd en gesurft. De 1e keer in Yamba ging fantastisch! Jor zoefde gelijk weg en Li had na enige opstartproblemen ook de gang te pakken! We kregen van Aussies te horen dat we het goed deden en ze niet geloofden dat het pas onze 2e keer was. We vonden het ontzettend leuk om te doen! Vol goede moed huurden we een paar dagen later nog een keer surfboards, maar die keer viel het tegen. De zee was erg wild en er waren korte golven snel achter elkaar. Niet ideaal dus! We waagden verschillende pogingen, maar duikelden constant over de kop met board en al. Na 5 liter zeewater ingeslikt te hebben zijn we maar op het strand gaan uithijgen. Jammer, maar volgende keer beter! 

Onderweg naar Sydney zijn we nog gestopt in Coffs Harbour en Port Macquarie. 2 gezellige plaatsen aan zee. Voor Coffs Harbour nog de Big Banana in geweest. Om een ritje te rodelen en van een hoge glijbaan af te sliden. Genieten! :) In Coffs Harbour hebben we in de haven fish and chips gegeten, dit was erg lekker! Daarna doorgereden naar Port Macquarie, daar kon je goed dolfijnen spotten, helaas niks gezien. Wel allemaal rotsen bekeken met beschilderingen. 

Het weekend voor Kerst stonden we in de buurt van Newcastle. Toen was het: het Sydney mee. Zaterdagmiddag begaf ons gas het weer eens. Hij was dichtgedraaid en we kregen hem met geen mogelijkheid meer open. Zelfs met tangen en moersleutels kwam er geen beweging in. Nadat Li een poosje getobd had, kwam de camping eigenaar vragen aan Li of alles goed ging, want hij zag een frustrated young lady. Uitgelegd wat ons probleem was en na enig onderzoek zei hij de gas bottle is empty. Hij was dus een soort van vacuüm gezogen. De camping man heeft hem open kunnen draaien met een waterpomptang. (Li geloofd alleen nog steeds niet dat dat het probleem was, want het draaiding doet nog steeds rare dingen en werkt niet naar behoren). Maar goed, wij met de gasfles naar het tankstation gestapt en hem laten vullen. Daarna werkte het gas weer perfect. Totdat we 's avonds eten wilden koken. Toen deed ineens de grote brander het niet meer. Wat een ongein. Toen maar 3 dagen met het kleine pitje gekookt. 

's Avonds gingen we naar het strand om de zonsondergang te bekijken. De zon was erg rood, omdat er rook hing van de bosbranden. Ook was het een beetje grauwig. Onderweg terug naar de camping kreeg Jor niet zo'n leuk telefoontje. Haar oma had een CVA gehad en werd op dat moment naar het ziekenhuis in Den Haag overgebracht voor een operatie. Dat was schrikken! Dan voel je pas goed dat we echt wel heel ver weg zitten. En dat Australië echt de andere kant van de wereld is! Het was heel raar om te gaan slapen, terwijl het in NL ochtend was en de komende uren heel spannend waren. Gelukkig knapt oma steeds een stukje verder op en is haar toestand nu stabiel. Heel erg dankbaar voor de vooruitgang! En wat zou ik graag even op bezoek gaan! #beetjeheimwee..

Zondag hebben we vreselijke kou geleden. Het was 'maar' 20 graden. Lange joggingbroek aan, lange mouwen shirt, Li trok zelfs haar jas aan en wikkelde zichzelf in haar slaapzak. Lekker binnen gezeten en warme chocolademelk gedronken. Ook wel lekker om het een keer niet zo heet te hebben! 

Maandag reden we van New Castle naar Bulli (wij zeiden gewoon Boelie maar het is Boelaai) , dit is een plaatsje net onder Sydney en daar wilden we zijn met Kerst en Oud en Nieuw. Dinsdag Sydney in geweest om pakketjes op te halen. Helaas was het Backpackers kantoor gesloten, dus Li kon haar pakketje van thuis niet ophalen. Een ander pakketje van Eline en Carla lag op ons postadres om de hoek en die konden we gelukkig wel ophalen. We hadden begrepen dat het erg noodzakelijk was dat we die voor Kerst in handen hadden! Toen we het open maakten begrepen we waarom. Een T-shirt met een glitter ster en kaarten die we open mochten maken met Kerst. Echt heel leuk! Verder nog tijdschriften en snoep. En dat snoep is echt vreselijk lekker in vergelijking met het snoep van hier! 's Avonds gingen we naar de Hillsong kerk in de hoop veel kerstliedjes te kunnen zingen. Maar we zagen alleen maar kamelen, ezels en schapen met Jozef en Maria door de zaal heen wandelen. Dus dat viel erg tegen! Half doof liepen we weer naar buiten, want de band speelde dan wel geen kerstliedjes, maar produceerde wel heel wat decibels. 

Woensdag was het Kerst! Een echte Hollandse kerst. Dinsdag hadden we stromende regen en mist en woensdag ochtend regende het ook nog. Jakkes! We wilden een keer in ons leven een warme, zonnige kerst meemaken. Maar de regen was ook heel welkom, voor de bestrijding van de bush fires. De Aussies vonden de regen een echt kerstkado. We gingen op weg naar de Reformed Chruch, die hadden we hier nog niet bezocht en is 60 jaar geleden opgericht door Nederlanders die naar Australië waren geëmigreerd. Deze keer wel veel kerstliedjes gezongen. Na de dienst werden we gelijk aangesproken en begroet. En maakten we kennis  met Joel en Anouk. Anouk komt uit NL en heeft een relatie met Joel. Hij komt uit Australië, maar heeft 1.5 jaar in NL gewoond en sprak prima Nederlands. Joel zijn opa en oma zijn vanuit NL naar Australië geëmigreerd en zijn oma maakt elk jaar met Kerst kroketten. Dit jaar had ze er 180 gemaakt. We werden uitgenodigd om kroketten met appelmoes te eten. Daar zeiden we geen nee tegen! Echt een hele aardige en gastvrije familie! En zo hadden we die dag toch een Kerst gevoel, ook al zaten we ver weg. John (oom van Joel) vroeg of we nog problemen hadden met onze campervan. We zeiden dat we al een paar dagen zaten te tobben met de gaspit. Hij woonde vlakbij de camping waar wij stonden, dus hij zou 's avonds even langs komen. John had binnen een paar minuten het gas gefikst, er hing onder de gaspit een draadje los, waardoor hij telkens uit ging. Super fijn, kunnen we weer met 2 pitten koken! En hij doet het beter dan ooit tevoren. John ging weg, maar kwam na een paar minuten weer terug met de vraag of we fietsen wilden lenen. Er was een fietspad van Bulli naar Wollongong en liep langs het strand. Dat leek ons wel wat. John kwam samen met z'n zoon de fietsen brengen. En hebben wij 2e Kerstdag heerlijk gefietst! Onderweg nog parachutisten zien landen, was erg leuk om te zien! We hadden 3 nachten op de camping gestaan, maar het was erg duur, omdat het hier nu hoogseizoen is. De 2 nachten daarna hebben we op de parkeerplaats naast de camping gestaan en op de camping het sanitair gebruikt. Er zat een code op de deur, maar die wisten we uiteraard :) . Niet zo netjes, maar wel erg praktisch en kosten besparend, omdat het hier rond Sydney echt heel duur is allemaal. 

Vrijdag gingen we vol goede moed op pad om werk te zoeken. We hadden verschillende tips gehad en adressen van verzorgingshuizen van Joels familie. Dat moest goed komen! Maar overal waar we kwamen, werden we afgewezen. Ze vonden het erg leuk dat we werk zochten, maar we moesten HR mailen en solliciteren op een openstaande vacature. Dit was niet erg handig, omdat we maar voor een paar weken werk zoeken. Daarna nog de McDonald's geprobeerd, maar daar moesten we een formulier invullen op internet en kregen we na 16 dagen antwoord. Ook niet zo handig dus! Zelfs op campings konden we niet aan de slag als schoonmaaksters oid, want dan moesten we 2 weken getraind worden. Dat viel vies tegen! Zaterdag gingen we opnieuw op pad. Dit keer wilden we restaurantjes en boerderijen gaan proberen. Ook gingen we nog een supermarkt in, maar daar zochten ze ook geen mensen. We wisten even niet meer zo goed wat we moesten doen. Verder naar beneden was er misschien meer werk, maar we konden niet al te ver gaan, want met Oud en Nieuw willen we weer in Sydney zijn. Een eindje opzij richting het westen kon ook niet, want daar zijn allemaal branden. Een heel eind boven Sydney zochten ze bessenplukkers, maar we hadden ook niet zo'n zin om weer een heel eind terug te moeten. En zaten we nog steeds met Oud en Nieuw. Na enig beraad besloten we een eindje naar beneden naar boerderijen te gaan rijden. Onderweg naar de 1e boerderij zag Jor ineens een advertentie op Gumtree (soort marktplaats) voor farmwork in de buurt van Sydney. Gelijk gebeld en hoorden we dat het ging om courgettes plukken. Prima, als we maar werk hebben! We maakten een afspraak om maandag (vandaag) te komen proefdraaien. Er waren nog meer backpackers die gereageerd hadden en hij wilde weten of we snel genoeg waren. #challenge. Maar hij dacht dat dat wel goed kwam, want Nederlanders werken altijd hard en verpleegkundigen ook, dus wij waren het dubbelop! Jonas omgedraaid en naar een camping in de buurt van die boerderij gereden, om daar het weekend te staan. 

Vandaag ging kwart over 4 de wekker. We moesten om 5.30u beginnen en het was een halfuurtje rijden. De boerderij is in Galston, dit is een uurtje van Sydney vandaan. Op de landkaart gezien ten noordwesten van Sydney. Perfecte plek dus! Er waren vandaag ook 2 Duitse meiden die proef draaiden, dus die moesten we zien te verslaan! We begonnen met onkruid wieden. De verwachting was dat Jor er van alles en nog wat uit zou trekken behalve onkruid. Maar het was Li die er 2 goede planten uittrok. Oei. Gauw weer terug gezet, beetje grond eromheen en niemand die het ziet. Daarna gingen we courgettes plukken. Lange rijen met planten, kruiwagen in het midden van 2 rijen, stanleymesje in de hand en bukken maar! Gelukkig zijn we niet al te lang! De courgette planten hebben erge stekels, dus onze handen en onderarmen zitten onder allemaal kleine sneetjes nu. Het was wel erg leuk om een keer te doen! Daarna weer bij andere planten onkruid gewied. Toen dat gedaan was kregen we de opdracht om tomaten planten te kortwieken. Hier heeft Jor de hele oogst verpest. Geen verschil te zien tussen hoofdtakken, zijtakken en bloesemtakken. Gewoon een beetje geplukt op hoop van zegen en wijs gekeken. Na 5 uur werken zat de klus erop! We waren erg benieuwd of we snel genoeg waren. We liepen wel constant voor op de Duitsers, dus dat leek in ons voordeel. De baas kwam met ons kletsen en zei dat er nog meer mensen kwamen proef draaien deze week en dat hij dan zou laten weten of we aangenomen werden. Hij was wel erg tevreden over ons en we waren beter dan de ploeg van gister. We kregen ons loon, 90 dollar pp en we mochten van de douche gebruik maken en evt. overnachten op zijn erf. Aussies zijn echt heel aardig en gastvrij! We waren erg zwart geworden van het werk, dus een douche stond ons wel aan. Alleen.. kregen we ons niet eens meer helemaal wit. Jor dacht onder de douche dat ze wel schoon was, maar toen de bril weer op ging, viel het toch wat tegen. Handen en nagels zullen nog wel even duren voordat ze weer in de oorspronkelijke staat zijn. Na de douche en gegeten te hebben (honger als een bouwvakker), zijn we naar een plek gereden om te overnachten. Oei wat was onze rug stijf. Even op ons bed gesnoozed om bij te komen. Daarna gingen we UNO spelen (pas de 200e keer in 4 dagen tijd) en kregen we een sms van onze baas van vandaag. Zijn vriend zocht backpackers voor 10 dagen om onkruid te wieden, met zijn telefoonnummer erbij. Gelijk gebeld en zonder enige moeite aangenomen voor 8 uur per dag. Dus dat word 80 uur onkruid wieden! We zijn super blij dat we een baantje hebben! We kunnen bij zijn boerderij staan met Jonas, er is een wc, douche en wasmachine. We hoeven pas om 6uur te beginnen en zijn zondags vrij. Klinkt als een goed baantje! De baas van vandaag bedankt en gezegd dat we aangenomen waren. Hij belde gelijk op en vond het erg leuk voor ons. En hij zei: als het werk daar klaar is zoekt hij waarschijnlijk meer mensen, omdat de tomaten geoogst kunnen worden. Dus kunnen we bij hem verder werken als hij nog plek heeft. Hij had ons nummer doorgegeven, omdat hij ons 2 van de beste vond met werken. En we waren niet aangenomen omdat hij nu maar werk heeft voor 1 persoon. Super leuk om te horen! 

Morgen hopen we naar Sydney te gaan om het vuurwerk te bekijken! En vanaf 2 januari is het gedaan met ons luizenleventje en gaan we hard aan de bak!