Rainbow Beach, Sippy Downs, Brisbane en de rest

Hi there! Daar zijn we weer :)

Vorige week woensdag hebben we een heel eind verder gereden en zijn onderweg gestopt in 1770. Op deze plek is kapitein James Cook in 1770 aan land gekomen. De 1e vloot die daadwerkelijk aan land kwam in Australië. Er staat een heel monument voor hem.  Hier waren mooie uitzichtpunten en daarna hebben we heerlijk gezwommen in de zee. Vanaf nu kunnen we overal de zee in, want het water is kouder, dus er zijn geen kwallen meer. Alleen nog wat haaien, maar die zwemmen in principe niet dicht langs de kust. Ook hebben we nu heerlijk hoge surfgolven en liften we met ons body board lekker mee. Af en toe gaan we zo hard dat bij Jor d'r zwembroekje op haar knieën hangt (1x zelfs op haar enkels!) en bij Li d'r topje op haar navel. Dus voordat we uit het water komen, kleden we ons eerst maar weer even aan. 's Avonds ging ons gas ineens heel erg raar doen. Nadat we hem hadden bijgevuld, werkte die al niet helemaal naar behoren. Maar woensdag avond deed tie ineens helemaal niks meer. Ons vermoeden was dat de gasslang erg oud was en het daarom niet meer deed. Na enige moeite konden we alleen op de kleine pit wat opwarmen. Dit was alleen een beetje te weinig, dus at Li nog een toetje en vulde Jor het tekort aan met een broodje pindakaas.

De volgende dag reden we naar Bundaberg om een nieuwe gasslang te kopen. Eerst naar de bouwmarkt voor een goede moersleutel om de slang los te kunnen maken. Daarna naar een campingwinkel voor een nieuwe slang. Best snel gekocht allemaal. Dus reden we optimistisch richting het strand om het daar te fiksen en daarna te gaan zwemmen. Maar daar aangekomen, bleek het niet zo makkelijk te gaan. We moesten het hele geval waar de slang aanzat los schroeven en de slang liet zich niet zomaar loskoppelen. Na wat gepruts was tie los. Nu de slang loshalen van de gasfles. Ai.. de moersleutel was wel goed om het gas bij te vullen, maar te klein om de hele slang eraf te halen. Dat was balen! Li stapte op een wegwerkertje af om te vragen of hij een grotere in z'n assortiment had. En ja dat had tie. Maar daar bleef het bij. Dus Li vroeg maar of we hem ook mochten gebruiken. Ja dat mocht ook. Na enige tijd stilte zei hij: ik kom er zo aan met m'n auto en kom je helpen. Nou dat deed tie! Hij zette zoveel kracht dat het hele koppelstuk tussen de slang en de gasfles overmidden brak. Woest gooide hij z'n spullen aan de kant. Wij moesten vooral heel hard lachen, maar hebben ons maar een beetje ingehouden. Na 100x sorry gaf tie 20 dollar die we echt moesten aannemen voor een nieuw koppelstuk. Als troost hebben we hem maar een marsje gegeven. 

Het hele stuk weer terug gereden naar Bundaberg. Zo'n 45 minuten rijden. Koppelstukje bij de BCF gekocht en op de parkeerplaats gekeken of het paste. En zowaar we hadden in 1x het goede stukje te pakken. Aan de gasfles zat de slang zo goed. Alleen het andere uiteinde kregen we het er niet goed ingedraaid. Op die plek bleef het gas lekken. Met z'n 2en zaten we te draaien, te duwen en te zweten toen er ineens een vrouw begon te blèren tegen ons. DIT IS GEEN PLAATS OM TE KOKEN!!!!! AL DIE AUTO'S EN DAN DIE GASFLES, WE ZOUDEN DE BOEL OPBLAZEN!! We legden uit dat we helemaal niet aan het koken waren, maar alleen dat koppelstuk aan het testen waren. En dat het gas dicht was. Maar mw. gaf geen gehoor. En vond dat we dit maar in de winkel moesten doen. Klein detail: hiervoor zouden we heel Jonas mee moeten nemen door een deur waar net een winkelkarretje doorheen past. Dus we zijn vrolijk verder gegaan. En mw. parkeerde haar auto mijlenver bij ons vandaan. Helaas was al ons gepruts voor niks, want het bleef lekken. Toen maar weer terug gereden naar de winkel waar we de slang hadden gekocht. Deze stuurde ons weer door naar een werkplaats. Hier aangekomen liep er een wijs ventje die het wel even dacht aan te draaien. Maar deze dames zijn heus niet zo slap en achterlijk dat ze niet eens een slang kunnen aandraaien. Dus hij keek erg beduusd en zei hiervoor moet ik mijn baas halen. Gna Gna. De baas kwam erbij ratste de hele boel los, pakte nog een nieuw koppelstukje voor het andere uiteinde en lijmde de hele zaak aan elkaar. Zo gepiept, geen lek meer. We waren blij. Totdat we de rekening zagen: 50 dollar voor die paar minuten werk! :O Tot op heden geen problemen meer gehad!

Vrijdag zijn we naar Rainbow Beach geweest. Dit is een heel mooi strand met regenboog kleurige zandduinen. Dit komt omdat er veel mineralen in het zand zitten. Ook hier heerlijk gezwommen en met ons body board over de golven gesjeesd. Overnacht in Gympie op een free camp site. 

Zaterdag zijn we naar Sippy Downs geweest. Dit is ons lievelingsdorp in heel Australië! Want daar is Dutchy's Bakehouse. En ze verkopen daar frikandellen, kroketten, brood, oliebollen en nog veel meer NL food. De bakker is een Nederlander die getrouwd is met een Aussie. We hebben er heerlijk gegeten! We begonnen met een kroket, bestelde daarna nog een frikandel en als toetje een oliebol. Daarna een flinke voorraad ingeslagen om het weekend te kunnen overleven. Een speculaaspop, boterkoek, 4 bevroren frikandellen en 10 oliebollen. Ook Nesquik gekocht om warme chocolademelk te maken. Hier heerlijk van genoten in 35 graden. 

Zondag genoten van al ons Hollandse voedsel. We hadden zelfs Hollands weer! Ontzettend harde regen, wel een uur lang. Dus gezellig in Jonas gekropen en genoten van het getik op het dak. 

Maandag in volle vaart terug naar Sippy Downs voor een ontbijt. We hebben een chocolade croissantje gegeten en kochten (echt) brood voor de rest van de week en een chocolade letter voor Anne, waar we de volgende dag heen zouden gaan om daar een paar dagen op haar oprit te overnachten. Na een overheerlijk ontbijt naar Coolum Beach gereden. Hier was het om half 11 's ochtends al 40 graden. Niet te doen! 2 uurtjes volgehouden op het strand en daarna naar de camping gereden om in de schaduw te chillen. 

Dinsdag zijn we naar Brisbane gereden. We werden hartelijk begroet door Anne die ons gelijk voorzag van lekkere dingen. Watermeloen en zelfgemaakte truffels. De rest van de week zouden we nog meer vetgemest worden door haar. Anne is verpleegkundige en moest 's avonds werken. Ze liet ons achter met een challenge: apricot chicken maken. Nog nooit van gehoord en gegeten, maar met haar instructies moest het wel lukken. Het was erg lekker, maar heel Brisbane had mee kunnen eten. Anne at het de volgende dag en had het nog nooit zo geproefd, maar ze vond het heerlijk en ze leeft nog steeds! Van Anne hadden we gehoord dat er in Brisbane elk jaar een wedstrijd is wie zijn huis het beste versierd met kerstverlichting. Jor groot fan van kerstlampjes plande meteen een route in. En we keken onze ogen uit. Grote verbazing bij Li hoe mensen zo zot kunnen zijn en puur vermaak voor Jor, hoe meer lampjes hoe beter! Lampjes in alle kleuren, flikkerend om de huizen genesteld, van top tot teen bedekt, hier en daar muziek erbij en bij eentje zelfs de tekst op het dak geprojecteerd. Genieten! 

Woensdagochtend scheurde we met Anne door de city. Als eerst een berg opgezoefd en een mooi uitzicht over Brisbane gehad. Daarna liet ze alle high-lights zien, waar we konden winkelen, zwemmen, eten enzovoorts. Ook konden we even in het ziekenhuis loeren, omdat Anne daar iets moest ophalen. Dat was leuk! De verpleegkundige aard komt hier zeer zeker naar boven! Nog een rolstoel uit 1914 gespot. Anne ging weer werken, maar kwam even later weer binnen gevallen met boodschappen voor stew. Dat maakte haar tante altijd en was typisch Australisch. Snel werden de instructies doorgegeven, stak haar hoofd nog een keer door de deur en riep dat we de zout en peper niet moesten vergeten toe te voegen. Oké wij gingen de poging wagen in de hoop dat we niet haar eten zouden verprutsen. Na 2 uur koken hadden we een goedje met heel veel stukken en bottig vlees waar weinig smaak aan zat. Dus echt heel veel zout en peper toegevoegd totdat het in onze ogen redelijk smaakte. Ook hierbij kon heel Brisbane mee eten. De volgende dag hoorden we van Anne dat de stew zeer smaakloos hoort te zijn en de Aussies helemaal niet van kruidig voedsel houden. Oeps alsnog de stew verpest met teveel zout en peper. Maar Anne vond het heerlijk, heeft ook dit gerecht overleefd en vind dat we goed kunnen koken. Die avond hebben we een ander gedeelte van de stad bekeken voor de verlichte huizen en zijn nog een keer de berg op geweest om de stad in het donker te bekijken. 

Donderdag nodigden we Anne uit voor het ontbijt. Het was die dag 5 december, dus we wilden de chocolade letter geven. We hadden croissantjes gekocht, meloen gesneden en stuk speculaas klaar liggen voor Anne. Nadat we uitgelegd hadden wat Sinterklaas is zongen we een Sinterklaasliedje voor haar en gaven de letter. Anne vond het geweldig! Ze wilde van alles weten over onze tradities, over NL over onze families. Erg leuk om met haar te kletsen! Daarna zijn wij de stad in geweest en hebben uren gezocht voor een parkeerplek voor Jonas. Z'n kop was te hoog voor alle parkeergarages en in de stad mocht je max. een kwartiertje staan. Eindelijk een hoge garage gevonden, was die 70 dollar voor 3 uur parkeren. Belachelijk! Toen een heel eind verderop geparkeerd, waar we 2 uur mochten staan voor 6 dollar. En zijn na 2 uur weer teruggelopen om een nieuw parkeerticket te kopen. We zijn naar de Art Gallery geweest, waar allerlei soorten kunst was. Van Australisch tot Chinees. Daarna naar de St. John's kerk geweest, hier afgekoeld, en toen gewinkeld bij St. George Square. We hebben krom gelegen van het lachen, want er was een winkel met snowboots, pantoffels met bont en UGGS in alle kleuren en maten. Je zou bezwijken als je hier erin loopt! Verder hebben we de stad doorgeslenterd, een kijkje genomen in China Town (hier wonen allemaal Chinezen en zitten allemaal Chinese restaurantjes) en uiteindelijk gegeten bij een Mexicaans restaurant. Terug gekomen bij Anne haar huis, nodigde ze ons uit voor de thee en hebben we uren met haar gekletst. En Australische port gedronken. Erg gezellig! Volgens Anne spreken we goed Engels met een British accent, maar dat vind ze lovely, en kunnen we goed zingen. Ze overlaad ons met eten en complimenten. En is ontzettend dankbaar dat we bij haar zijn geweest! Andersom zijn we ook ontzettend dankbaar met haar en vinden haar een geweldig aardige en lieve vrouw! 

Gister werden we op de thee gevraagd bij Ross en Ken. Dit zijn de buren van Ann en Ross heeft NL'se ouders. Ze spreekt een beetje Nederlands, maar kon ons goed verstaan. Ook Ross overlaadde ons met voedsel en we kregen beschuit met hagelslag en echte Goudse kaas! Genieten! En erg leuk om nieuwe mensen te ontmoeten. Ross en Anne vonden ons erg avontuurlijk, dapper, slim en stoer toen ze hoorden van al onze avonturen. En Ross was helemaal verbaasd dat Jonas van onszelf is en we daar allebei in rijden en ermee kunnen parkeren. Voor ons lijkt het haast vanzelfsprekend om dat soort dingen te doen. Tonnetje rond rolden we met Anne terug naar huis en stelde ze voor om samen te lunchen. We kregen chops (karbonade) met salade. En daarna nog een schaaltje ijs met papaya. Het was echt heel lekker, maar we konden daarna geen pap meer zeggen. 's Middags zijn we met de ferry door Brisbane gevaren en hebben nog wat rondgekeken. Anne had ons in de stad afgezet, voordat ze ging werken. Dus gingen we terug met de trein en bus. Scheelde ons een hoop parkeer ellende. 's Avonds wilde we vroeg gaan slapen, maar het bleef 35 graden. Tja dat heb je als je in het warmste gedeelte van de stad zit. Uiteindelijk heerlijk geslapen, nadat Anne met een ventilator aan kwam gedragen. 

Vandaag hebben we weer ontbeten met Anne. Deze keer hadden we allerlei soorten fruit als ontbijt. Ann had de vorige dag aan Ross gevraagd of we alleen chocolade letters gaven of ook andere kadootjes met Sinterklaas. Ross dacht dat het niet zo was. Maar toen Anne vanochtend hoorde dat we het allebei geven, holde ze naar binnen en kwam terug met 2 kadootjes. Voor allebei een mok met Australische Art erop, voor Jor een koala beer en voor Li een kangoeroe, met koekjes en chocolaatjes. De koekjes had ze speciaal gekocht voor ons omdat ze op speculaas lijken. Echt heel erg lief van haar! Vanochtend wat gerelaxt en daarna voor de laatste keer geluncht met Anne. Ze had een heel kerst diner voor ons gemaakt. Gebakken zalm, kalkoen, salade en een aardappelsalade. Echt heel erg lekker!! Daarna weer ijs, nog een truffel en chocolade snoepjes. Het is maar goed dat we geen 6 maanden bij Anne zitten, want zelfs Jor zou vet naar huis komen! Daarna afscheid genomen van Anne, maar gelukkig zien we haar volgende week donderdag weer, want dan moet Jonas voor een service beurt naar de garage in Brisbane. 

Nu zitten we het weekend op een camping vlakbij Noosa. Want daarvandaan hopen we maandag met een tour naar Fraser Island te gaan voor 3 dagen. Dit is het grootste zandeiland ter wereld. Er is een snelweg en een vliegveld van zand. En we gaan met 4x4 auto's over het eiland scheuren. We hebben er zin in! We hebben daar geen bereik, dus no worries wanneer je een poosje niks van ons hoort!